Jordanië ontneemt duizenden Palestijnen staatsburgerschap

De overheid van Jordanië, het enige echte thuisland van de Palestijnen -tussen de 70% en 80% van de Jordaanse bevolking is namelijk Palestijns- is begonnen met duizenden Palestijnen het Jordaanse staatsburgerschap te ontnemen. Als reden wordt opgegeven dat zij hierdoor straks ‘gestimuleerd’ worden om in het toekomstige ‘Palestina’ te gaan wonen, een tweede aparte Palestijnse staat die volgens de internationale gemeenschap op korte termijn op Israëlisch grondgebied moet worden opgericht.

---

Kaart historische situatie : het witte gedeelte is het huidige Palestijnse thuisland Jordanië; op het grootste deel van het grijze gebied in Israël wil de internationale gemeenschap de tweede Palestijnse staat ‘Palestina’ oprichten. Volgens sommige voorstellen moet Jeruzalem een internationale VN-zone worden (geel).

De ware reden is echter dat de Jordaanse overheid zelf niet Palestijns is, en al sinds 1988 -destijds onder koning Hussein, als telg van de Hashemitische dynastie, opgericht door de emir van Mecca, Hussein Ibn Ali- probeert om onder het voorwendsel van het ‘behoud van de nationale identiteit’ de status van de Palestijnen in Jordanië sterk in te perken. Volgens de Jordaanse minister van Buitenlandse Zaken Nayef al-Kadi werd deze beslissing genomen op verzoek van de PLO (Palestijnse Bevrijdings Organisatie) en de Arabische wereld, om zo de PLO tegenover met name het Westen te presenteren als de enige vertegenwoordiger van de Palestijnen, en niet het natuurlijke Palestijnse thuisland Jordanië.

De achterliggende doelstelling zal duidelijk zijn, en is dezelfde waarom het leeuwendeel van de zogenaamde Palestijnse ‘vluchtelingen’ na de heroprichting van de staat Israël in 1948 door de Arabische landen zélf uit Israël zijn gehaald, en vervolgens doelbewust massaal in vluchtelingenkampen zijn gestopt (op Arabisch grondgebied), zonder hen het staatsburgerschap te verlenen. En die reden is dat de honderdduizenden Palestijnen op deze manier gedwongen ‘vluchtelingen’ bleven en inmiddels al ruim 60 jaar konden blijven fungeren als politiek drukmiddel, omdat de Arabische wereld nooit de door de VN geauthoriseerde opriching van Israël heeft willen erkennen.Minister Nayef al-Kadi zegt nu zelfs, dat de Palestijnen in zijn land zijn regering ‘dankbaar’ zouden moeten zijn voor de maatregel om duizenden van hen het staatsburgerschap te ontnemen. ‘Wij vervullen immers onze plicht om te voorkomen dat Palestijnen uit hun thuisland worden verbannen.’

Een official van de Palestijnse Authoriteit in Ramallah verklaarde echter ‘diep bezorgd’ te zijn over de beslissing van Jordanië, omdat hij vreest dat de levensomstandigheden van de Palestijnen in Jordanië nog verder zullen verslechteren. Volgens hem heeft de leider van de PA, Mahmoud Abbas, de kwestie al enkele malen bij de Jordaanse Koning Abdullah II ter sprake gebracht, maar weigert deze om de maatregel in te trekken.

Minister al-Kadi beweert dat de maatregel bedoeld is om een Israëlisch plan te dwarsbomen om zoveel mogelijk Palestijnen naar Jordanië te doen vertrekken. ‘Wij blijven erbij dat Jordanië niet Palestina is, net als Palestina niet Jordanië is.’

Ondertussen lopen de spanningen in Jordanië op. Zo schreeuwden tienduizenden voetbalfans afgelopen weekend slogans die de Palestijnen veroordeelden als ‘verraders’ en ‘collaborateurs met Israël’. Volgens een aantal Jordaanse kranten werden ook ‘Palestina’, de PLO, Jeruzalem en de al-Aksa moskee vervloekt.’

Veel in Jordanië levende Palestijnen zijn ervan overtuigd dat de Jordaanse authoriteiten hen het land uit willen dwingen,’ verklaarde de Palestijnse advocaat Ismail Jaber, die al 20 jaar in Jordanië woont. ‘Onder de hier wonende Palestijnen heerst er groeiende onvrede en onzekerheid.’

Commentaar:
‘Jordanië is niet Palestina,’ aldus de Jordaanse minister al-Kadi. Een nogal bizarre bewering, aangezien tussen de 70% en 80% van de bevolking van zijn land Palestijns is. En als Jordanië met deze cijfers al niet ‘Palestijns’ mag heten, waarom moet (een deel van) Israël dat dan wel? Als Jordanië ‘geen Palestina’ is, dan is Israël (inclusief de Westelijke Jordaanoever) dat zéker niet!

Gewezen wordt op het feit, dat veel Palestijnen afkomstig zouden zijn van de Westelijke Jordaanoever, die tijdens de oorlog in 1967 door Israël veroverd werd. Vóór die tijd was de Westelijke Jordaanoever echter in het bezit van… Jordanië (iedereen kan dat natrekken). Dat houdt automatisch in dat alle Palestijnen afkomstig van de Westelijke Jordaanoever Jordaans zijn. Dat de Jordaanse autoriteiten de feiten verdraaien heeft alles te maken met de angst voor hernieuwde binnenlandse Palestijnse oproer, en om het   -o zo makkelijk te misleiden Westen- onwetend te houden over de ware aard van Jordanië als zijnde het al lang bestaande Palestijnse thuisland.

En als er gewezen wordt op het feit dat de Westelijke Jordaanoever vóór 1967 dan in ieder geval Jordaans was en niet Israëlisch, dan is mijn antwoord: tja, heb je wel eens, dat als je een oorlog begint en verliest, je je grondgebied kwijt kan raken. Kijk bijvoorbeeld eens naar Duitsland. Dat begon en verloor de Tweede Wereldoorlog en raakte veel grondgebied kwijt (bijvoorbeeld Pruisen, nu grotendeels van Polen). Moeten de oude Duitse grenzen dan ook maar weer hersteld worden?

Daarnaast is er wat Israël betreft natuurlijk vooral de duizenden jaren oude historische band met het land, en zéker met de Westelijke Jordaanoever, die wordt beschouwd als het Bijbelse hartland.
Velen vinden dat die volledig bewezen en erkende historische band maar gewoon genegeerd moet worden. In dat opzicht is het echter buitengewoon vreemd dat even ‘vergeten’ wordt dat de Volkerenbond, de voorloper van de VN, in de vorige eeuw besloot om niet alleen heel het huidige Israël, maar ook (Trans-)Jordanië, dat eveneens onder Brits bestuur stond, aan de Joden toe te kennen. Dat de Joden na de Tweede Wereldoorlog akkoord gingen met slechts een klein percentage van dit toegewezen land, en de Arabieren (want de “Palestijnen’ bestonden nog helemaal niet, die term is pas veel later verzonnen) niet en Israël onmiddellijk de oorlog verklaarden, bewijst dat de motivatie van de Arabieren om Israël te vernietigen een religieus-politieke is, en geen territoriale.

Overigens zijn de Westerse regeringen ongetwijfeld op de hoogte van deze feiten, maar laten zij zich sinds de oliecrisis van de jaren ’70 dicteren door wat als de Arabische wereld als ‘de waarheid’ en de ‘gewenste politieke visie’ wordt beschouwd. En die visie was, is en blijft dat er geen plek is voor een (miniscule) Joodse Staat in het uitgestrekte Islamitische Rijk. Want hoe verdeeld de Arabische landen onderling ook mogen zijn, ze hebben één ding gemeen: hun haat tegen Israël.

Daarom zal het ongetwijfeld opnieuw doodstil blijven in Europa en de VS, nu Jordanië opnieuw een maatregel neemt om de overgrote meerderheid van haar Palestijnse bevolking te onderdrukken. Als Israël een vergelijkbare maatregel zou nemen, dan zouden de wereld en de VN onmiddellijk op hun achterste benen staan en zou het land van racisme, discriminatie en apartheid worden beschuldigd. Maar klaarblijkelijk gelden voor Arabische/Islamitische landen andere regels dan voor Israël.

Ook dat is helaas een bekend gegeven. Neem nu de Arabische en Westerse verontwaardiging over de erbarmelijke toestand van de Palestijnen op de Gazastrook. Israël krijgt daar geheel en al de schuld van omdat het de grenzen met de Gazastrook voor het grootste deel gesloten houdt.

Een simpele blik op de kaart laat zien, dat de Gazastrook óók aan Egypte grenst. Waarom is er dan geen enkele verontwaardiging, dat de Arabische broeders in Egypte hún grens met de Gazastrook óók potdicht houden? Als de ‘Israëlische vijand’ zijn grenzen vanwege de terreurdreiging van Hamas dicht houdt, waarom worden de broodnodige voorraden medicijnen, voedsel en bouwmaterialen dan niet gewoon via Egypte aangevoerd?

Ook nu is het antwoord hetzelfde. De hele Arabische wereld, inclusief Jordanië en Egypte en de Palestijnse terreurbeweging Hamas, zijn er juist bij gebaat om de levensomstandigheden van de Palestijnse burgers zo beroerd mogelijk te houden. Omdat de schuld al tientallen jaren Israël in de schoenen wordt geschoven, is de publieke opinie in het Westen -door toedoen van de door de machtselite gecontroleerde media- inmiddels zó misleid, dat zowel de VS en de EU nu bereid zijn om Israël te dwingen om haar hartland weg te geven aan een ‘volk’, dat vóór het ontstaan van Israël geen enkele historische geschiedenis heeft, en vóór de oorlog van 1967 niet één claim op een Palestijnse Staat op de Westelijke Jordaanoever had, simpel en alleen omdat ze zichzelf -terecht- als Arabische onderdanen van Jordanië beschouwden.

Trek dus uw conclusies. Het grootste deel van het Westerse publiek én de Westerse politiek is zwaar misleid door anti-Israëlische en anti-Zionistische propaganda. De geschiedenis herhaalt zich, de Joden krijgen opnieuw de schuld van alles. En triest genoeg zijn zelfs veel christenen in deze propagandistische leugens gaan geloven.

Bronnen:
Jerusalem Post
xandernieuws.punt.nl